Wiem, wiem... pokazuję ten pokój już po raz enty (i raczej nie ostatni), ale nie będę się tłumaczyć - może poza tym, że wśród tych kilku wpisów na temat tego pokoju nie pojawiły się ani raz zdjęcia, które przedstawiałyby dokładnie to samo. To jest w tym pokoju właśnie najlepsze - on się ciągle zmienia. I nie mówię tu o jakichś wielkich rewolucjach i robieniu remontów co kilka miesięcy. Nie, tylko nowe dodatki, naturalnie rosnące w liczbie zabawki i nieduże meble pojawiające się ku zaspokojeniu zmieniających się ciągle potrzeb moich rosnących synów. Minęły ponad trzy lata od urządzenia tego pokoju, a on ciągle cieszy, podoba nam się i co najważniejsze - lubimy tu być całą naszą czwórką. I tak sobie myślę, że to nie jest wcale takie oczywiste, że rodzice czują się dobrze w pokoju dzieci - teoretycznie przecież mógłby mnie tu np. wkurzać bajzel albo mogłabym dostawać oczopląsu od feerii barw. Ale tak nie jest, choć wiem, że w przypadkach wielu rodziców - owszem. Jak tego uniknąć? Spróbowałam zebrać w tym wpisie trochę ze swojego doświadczenia zarówno jako projektantki tego pokoju, jak i mamy chłopców, którzy w nim mieszkają. Nie są to jakieś "złote zasady" projektowania dla dzieci, raczej subiektywny poradnik odnośnie tego, co się sprawdziło u nas i to, co mam zamiar zastosować już niedługo przy urządzaniu dwóch nowych pokoi chłopców w nowym domu.