Ten post powinnam raczej zatytułować: "O tym jak nie lubię się chwalić i zwlekałam z tym postem miesiąc". Taka właśnie jest prawda. Marcowe wydanie magazynu "Dom & Wnętrze" znalazłam w skrzynce równo miesiąc temu. A w środku... nie byle co, bo artykuł o wszystkich laureatach konkursu Blog Design, w tym o mnie z racji wyróżnienia w kategorii Do It Yourself. Jeśli chcecie przeczytać ten krótki fragment, w którym mówię co nieco o sobie, powiększcie zdjęcie. Mam nadzieję, że uda się to jakoś odcyfrować.
Na sobotnim spotkaniu blogerów BlogInTalk w Krakowie jednym z pierwszych tematów licznych rozmów było to, co naszym zdaniem lubią na blogach czytelnicy. Większość odpowiedziała zgodnym chórem, że "prywatę", czyli wszystko to, co mniej lub bardziej osobistego przemycamy na swojego bloga. Kiedy się nad tym zastanowiłam, to faktycznie uwiadomiłam sobie, że ja też lubię dowiadywać się czegoś o osobach, na których blogi wchodzę, bo dzięki temu są mi bliższe. Postanowiłam więc, że sama muszę przełamać lody (po dwóch latach chyba już czas) i trochę bardziej się otworzyć (bez obaw - blog nie zamieni się w pamiętnik, bo nadal jestem raczej introwertykiem i nie zamierzam dzielić się z Wami zdjęciami każdego mojego śniadania itp. ;). Potraktowałam więc zamieszczony dziś artykuł trochę jako punkt wyjściowy i spisałam kilka faktów o sobie. Jeśli chcecie mnie trochę poznać, to zapraszam do czytania :)
1. Nie lubię pisać o sobie. Chyba właśnie dlatego ciągle nie zmobilizowałam się, żeby napisać choć kilka słów o sobie i zamieścić w bocznej kolumnie bloga pod swoim zdjęciem. Kiedy pani redaktor z "Dom & Wnętrze" napisała do mnie z pytaniami, odpisałam, że najchętniej udzielę odpowiedzi mailowo a nie telefonicznie. Żałowałam tego później przez kilka wieczorów, kiedy ślęczałam nad komputerem i próbowałam sklecić coś o sobie. Ok, skleciłabym pewnie szybciej, ale moje filologiczne wykształcenie nie pozwalało mi na wysłanie czegoś bez ładu i składu.
2. Moja Mama śmieje się, że jestem dokładnie taka, jak ona w moim wieku. Pomimo tysiąca obowiązków, małych dzieci na głowie, ona też zawsze miała w głowie setki projektów do zrobienia i wykorzystywała każdą wolną chwilę na ich realizację. Ostatnio nawet znalazła jakiś swój stary zeszyt z zapisanymi pomysłami, rysunkami projektów itp. Moje zeszyty i notesy są łudząco podobne :) Muszę tylko w końcu założyć jeden jedyny taki zeszyt, bo póki co mam ich kilka i nie zawsze wiem gdzie co zapisałam i gdzie jest najbardziej aktualna lista "to do". Ostatnio, kiedy spędzałam tydzień u rodziców, oczywiście nie potrafiłam się powstrzymać przed zabraniem tony swoich rzeczy do tworzenia, czy też jak mówi moja siostra: "dziabania" ;). Zamiast odpoczywać (a przydałoby się w końcu znaleźć na to czas w końcówce 8. miesiąca), ja wybierałam hmm... aktywny odpoczynek z szydełkiem w ręku czy przy maszynie do szycia. Całe szczęście nie miałam pod ręką szlifierki ani farb, bo kto wie, co bym jeszcze wymyśliła?
3. Nie pisałam tu chyba nigdy o tym, jak zaczęła się moja przygoda z blogowaniem. Urządzaniem wnętrz i ich dekoracją interesowałam się właściwie od
zawsze, najwcześniejsze wspomnienie jakie mam z tym związane to
urządzanie domku dla lalek meblami zrobionymi z kolorowych gąbek. Od
samego początku podstawówki aż do końca liceum chodziłam na zajęcia
plastyczne i to z pewnością miało ogromny wpływ na moje poczucie
estetyki, kreatywność i potrzebę upiększania wszystkiego dookoła. Moje wnętrzarskie i dekoratorskie zapędy przybrały na sile, kiedy 2,5
roku temu urodziłam Kubę. Prawie cały czas spędzałam w domu, więc on
naturalnie stał się moim polem do popisu. Śledzone dotychczas blogi modowe poszły prawie
całkiem w odstawkę, kiedy jednego wieczoru odkryłam jakiś pierwszy
polski blog wnętrzarski, stamtąd kolejny... i tak się zaczęło. Wcześniej
nie miałam pojęcia, że takowe w ogóle istnieją. Odwiedziny na blogach
uświadomiły mi, że przecież "ja też tak mogę", też mam pomysły, też mam
co pokazać i że może warto podzielić się tym z kimś więcej niż tylko z
rodziną i przyjaciółmi, którzy nas odwiedzają w domu. Teraz, choć blogowanie zajmuje ogromną ilość czasu (którego mam bardzo mało) i energii (której obecnie mam jeszcze mniej), byłoby mi bardzo ciężko z niego zrezygnować. Mam więc nadzieję, że wraz z pojawieniem się na świecie naszego drugiego synka (to już za miesiąc!) blog nie padnie, a ja znajdę trochę czasu na to, żeby tu bywać. Podobno przy dwójce dzieci łatwiej się zorganizować, prawda to? :)
4. Zapytana przez redaktorkę magazynu o zainteresowania, hobby i czas wolny odpowiedziałam, że u mnie to wszystko to RODZINA :) Taka jest prawda, choć może to brzmi banalnie. Na co dzień jestem przede wszystkim mamą i poza pracą na swoich kilku "etatach" (w firmie i nie tylko) niewiele mam już wolnego czasu. Ale kiedy zdarzy się wolne popołudnie czy niedziela (niedziele są w całości dla nas i staram się nie robić wtedy nic związanego z pracą), to spędzamy je razem i czuję, że TO JEST TO! :)
Na koniec mały bonus tego, że piszę tego posta już od dobrych kilku dni. Jak już wspomniałam, w sobotę byłam na spotkaniu BlogInTalk ogranizowanym przez naszych niezastąpionych Magdę i Piotra i mogę Wam pokazać nasze pamiątkowe zdjęcie grupowe, które zatytułowałam: "12 kobiet i 1 chłopiec w brzuchu". Nie będziecie mieć problemu ze znalezieniem mnie na zdjęciu...
Gu
27 komentarze
Gratuluję !
OdpowiedzUsuńDziękuję :)
UsuńMilo bylo dowiedziec sie kilku nowych rzeczy o Tobie. Pomimo, ze jak sama mowisz jestes skryta osoba, z Twoich tekstow emanuje ogromna doza sympati :)
OdpowiedzUsuńGratuluje publikacji w gazecie :)))
Dziękuję, przemiło mi to czytać :)
UsuńPozdrawiam ciepło!
No gratuluj! Jeden z moich ulubionych magazynów i blogów:) Życzę więcej sukcesów.
OdpowiedzUsuńpozdrawiam, zuza
Ej, bo się zarumienię... ;) Dzięki!
UsuńGratuluję i zazdroszczę , ach jak bardzo Ci zazdroszczę;)
OdpowiedzUsuńHeh, moja droga, wszystko jeszcze przed Tobą! :)
UsuńMiło było przeczytać te parę zdań o Tobie :) Wszystkiego dobrego!
OdpowiedzUsuń:) Dziękuję i nawzajem! Pozdrawiam serdecznie!
UsuńGratuluję :) A tak przy okazji to miło poznać Cię lepiej :) Ja prowadzę bloga już kilka lat, ale baaaaardzo długo służył mi tylko jako miejsce do dokumentowania mojego rękodzieła. Nie pisałam więcej niż kilka zdań... I widzę, że czytelników przybywa mi od roku, czyli od czasu, kiedy zaczęłam się otwierać :) Powoli, małymi kroczkami :) Nawet w końcu pokazałam swoje zdjęcie :) Aż dziwne, że tak późno, bo sama wracam na blogi, które potrafię z kimś utożsamić. A z tymi notesami na pomysły to my Agnieszki chyba tak mamy, bo ja też notesów mam kilka i nigdy nie wiem co gdzie jest.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Czyli faktycznie coś w tym jest :) Noo, to pierwsze kroczki do przodu i będę próbować dalej :) Pozdrawiam ciepło!
UsuńGratuluję raz jeszcze. I wiesz, momentami, jakbym czytała o sobię, mamy duuużo wspólnego :)
OdpowiedzUsuńHehe, nie wiem skąd ale też mam takie wrażenie. Chyba wyczytuję gdzieś między wierszami :)
UsuńBardzo się cieszę, że mogłyśmy się spotkać w ten weekend. W końcu ciąża nie trwa aż tak długo i okazji do 'zobaczenia' malucha w brzuchu nie ma zbyt wiele :) Ten czas tak szybko płynie... Lena już pół roku zaraz kończy! Niesamowite... No ale cóż! Fajnie, że zaczynasz się bardziej otwierać, chociaż nie zauważyłam, by dotychczas było źle pod tym względem. Bardzo lubię czuć się na blogu jak podczas zwykłego spotkania z przyjaciółką i u Ciebie tak właśnie jest :)
OdpowiedzUsuńTrzymaj się ciepło, dzięki za miłe słowa i do zobaczenia - już z maluchem po drugiej stronie brzucha :) :*
PS. Ale super pomalowany dach tego domku na zdjęciu :)
Magda, ja też się cieszę, że się udało. W końcu okazji do takich spotkań nie ma tak dużo. Dzięki za miłe słowa, aż mi się buzia nie przestaje uśmiechać :) Zapraszamy do Krakowa częściej!
UsuńPS. To domek z Pepco, mam jeszcze dwa w innych kolorach :)
A ja nigdy jeszcze w Pepco nie byłam!
UsuńAga gratuluję publikacji - to jest wielkie COŚ! I cieszę sie że mogłam Cię poznać - uściski!
OdpowiedzUsuńDziękuję :) Ja też się cieszę ze spotkania, już przejrzałam Twojego bloga i "wizualizacje" domu (you know what I mean... ;) ale nie grzebałam w archiwum, tak jak sobie życzyłaś ;) Pozdrawiam!
UsuńBardzo się cieszę, czytając o Twoich sukcesach :)
OdpowiedzUsuńI potwierdzam - z dwójką łatwiej!
Oby! :)
UsuńPięknie, taka publikacja!!
OdpowiedzUsuńGratulacje i powodzenia !
Martita
Dziękuję pięknie :) Pozdrawiam ciepło!
UsuńPo pierwsze gratuluje! A po drugie czytam tych parę słów o Tobie i muszę powiedzieć,że znajduję kilka podobieństw między nami (nie tylko to, że obie będziemy niedługo mamami ;))
OdpowiedzUsuńDziękuję i miło mi to czytać :)
UsuńBardzo przyjemnie się czyta, życzę samych dalszych sukcesów :)
OdpowiedzUsuńDajesz radę z tym pisaniem ;-)...pisz częściej...ja też o sobie za dużo nie wyjawiam ;-)...no ale może też się otworzę. Buziaki i wspaniałych świąt ;-)
OdpowiedzUsuń