Na ogół nie obchodzimy walentynek, a data 14. lutego kojarzy mi się bardziej z urodzinami mojej teściowej niż świętem zakochanych. Mam jednak bardzo miłe wspomnienia z tego dnia sprzed kilkunastu (i więcej) lat. I nie, wcale nie chodzi o jakieś tam walentynki w szkole (te wspomnienia są raczej żenujące), ale o walentynki... w domu.

Wydaje mi się, że to była głównie domena Taty, choć może i Mama miała w tym współudział. Zawsze 14 lutego dostawaliśmy jakieś drobne upominki czy kwiaty, siadaliśmy razem do stołu pełnego czekoladowych serc i świętowaliśmy ten dzień bardzo rodzinnie. Tradycja godna kontynuowania, prawda? Tak właśnie pomyślałam w tym roku i jak na prawdziwie rodzinne świętowanie, zaangażowałam w przygotowania obu moich chłopców.

Zdjęcie zamieszczone przez użytkownika Gu (@gutworzy) 9 Lut, 2017 o 7:19 PST

Przy takich i innych okazjach (lub nawet bez okazji) kieruję się powiedzeniem "przez żołądek do serca". Dobre ciasto czy deser to jedna z najlepszych niespodzianek dla moich chłopaków (i tych małych i tego całkiem dużego), a jeśli zaglądacie tu od dłuższego czasu, to wiecie, że nie byłabym sobą, gdybym nie dorzuciła od siebie choćby symbolicznej dekoracji tematycznej. Razem z Kubą i Franiem zrobiliśmy więc serduszkowe "cake toppery" (Jaki to ma odpowiednik po polsku? "Piki"?) na ulubiony tort bezowy. Może czerwonych serduszek jakoś nie leży w naszej estetyce, więc postawiliśmy na kolory, subtelna kreskę i kreatywność. Chłopcy w całości odpowiadali za warstwę artystyczną, ja tu tylko wycinałam i przyklejałam wykałaczki. Fajnych sobie wychowuję pomocników, no nie?





Bez względu na to czy i jak obchodzicie walentynki, taką słodką niespodziankę możecie zrobić w każdej chwili, nawet bez pomocników. Brak okazji tez jest dobrą okazją.

P.S. Jestem wierna Moim Wypiekom i nasz ulubiony tort bezowy to ten kawowy, najlepiej z wiśniami lub innymi kwaśnymi owocami.