Dokładnie pamiętam okoliczności powstania mojego pierwszego pancernika (chociaż jeszcze wtedy tak go nie nazywałam). Niedziela wielkanocna kilka lat temu, chwila po skończonym śniadaniu, rodzice, siostra i brat drzemią w salonie po wczesnym wstawaniu na mszę rezurekcyjną. A ja zmykam na górę do swojego pokoju, bo w końcu mam chwilę, żeby zrealizować pomysł, który zrodził się w mojej głowie przy okazji szperania w bezkresnych zbiorach krawieckich mojej Mamy. Pudełko różnokolorowych guzików już prawie całkiem wyczyściłam – z jego zawartości powstał naszyjnik, skrawki skór posklejałam w broszki-kwiaty, z końcówek włóczek i kordonków zrobiłam na szydełku już kilka szalików i naszyjników. Zostały jeszcze zamki błyskawiczne. Z kilku jednakowych czarnych powstała już broszka, natomiast te pojedyncze, krótkie i długie, niebieskie i szare, ze srebrnymi i złotymi ząbkami miały przeobrazić się w duży, oryginalny naszyjnik. Byłam bardzo dumna ze swojego dzieła i zeszłam na dół dumnie je zaprezentować. "Naprawdę będziesz to nosić?" Nie było w tym drwiny, ani nic z tych rzeczy – moja rodzina mnie zawsze wspierała w moim tworzeniu i już miała do czynienia z najdziwniejszymi pomysłami. Chyba po prostu trochę nie dowierzali, że ot tak będę sobie nosić na szyi pozwijane zamki błyskawiczne ;) A ja noszę, i to dobre kilka lat, a oprócz mnie jeszcze trochę innych ludzi. Przedstawiam Wam zatem bohaterów dzisiejszego wpisu: pancerniki (od czego to? Bo takie ciężkie i "pancerne" na pierwszy rzut oka. Ale to tylko pozory.)

 

Poniższe zdjęcia i stylizacje: KOKO design

Więcej zdjęć możecie znaleźć na mojej stronie www.gu-tworzy.pl, a jeszcze więcej na moim facebooku: facebook.com/GuTworzy

Ale ale, teraz najważniejsze. Piszę dzisiaj o pancernikach dlatego, że jeden z nich jest do wylicytowania na charytatywnej aukcji dla Karolka TUTAJ. O całej akcji pisałam już TU. Jeśli podoba Wam się mój naszyjnik, możecie go kupić, a przy okazji pomóc. Gorąco zachęcam również na inne charytatywne aukcje. Sama wygrałam dzisiaj jedną i pochwalę się nabytkiem, jak tylko do mnie dotrze.