Krzesła poszukiwałam już od jakiegoś czasu. To nie tak, że mamy mało krzeseł i nie było na czym siadać (chociaż faktycznie przy rodzinnych imprezach kanapa, pięć krzeseł i dwie pufy to trochę mało). Potrzebowałam krzesła do mojego sklepu, żeby koty i sowy siedziały sobie wygodnie pozując do zdjęć. Na ten pomysł wpadł nikt inny tylko mój Mąż, czym mnie bardzo zdziwił, bo kiedy wcześniej pokazywałam mu znalezione w necie stare krzesło w tym stylu, to zdecydowanie powiedział, że mu się nie podoba i że w ogóle nie pasuje do naszego mieszkania. I temat się skończył. A kiedy wypłynął po raz drugi, zaczęłam poszukiwania. Każdy wielbiciel stylu skandynawskiego na pewno kojarzy z różnych blogów zdjęcia jadalni, kuchni czy pokoi dziennych, na których to tu, to tam stały sobie takie drewniane stare krzesła  rodem z lat 50 czy 60 pomalowane na różne kolory. U nas też da się je dostać. Można kupić nowe (produkuje je m.in. polski Fameg czy czeski Ton), poszukać na strychu u babci, lub tak jak ja przeszukać różne portale z ogłoszeniami, gdzie ludzie często wyzbywają się takich starych rzeczy za bezcen. Moje krzesło kosztowało całe 25 zł. Oczywiście nie jest nowe (choć błyszczące ;) i ma trochę zadrapań, drobnych śladów po farbie, ale jest stabilne (czyli nie boję się na nim siadać ani nawet stawać). Myślałam, żeby je przemalować na wiosnę na jakiś turkus, ale teraz już sama nie wiem. W sumie to podoba mi się taki czerwony mocny akcent w mieszkaniu. Co myślicie?