Przedszkole to fajna sprawa. Wprawdzie mówię to teraz, a sama będąc małą Gu nie wytrzymałam w przedszkolu ani jednego pełnego roku. Ba, nawet dyplom ukończenia zerówki (której de facto nie ukończyłam) przysłali mi pocztą.
Mogę się mylić, ale wydaje się jednak, że te braki w edukacji jakoś nadrobiłam. A teraz z pewnością nadrabiam braki w przedszkolnych atrakcjach w postaci balów przebierańców. Przedszkole z perspektywy rodzica z perspektywy mamy lubiącej DIY jest fajne, bo mobilizuje do twórczego działania, na które normalnie nie ma czasu / chęci / pomysłu. No bo pewnie nie przyszłoby mi do głowy ot tak, żeby uszyć Kubie strój smoka, gdyby nie bal karnawałowy, na który miał przyjść przebrany za postać z bajki. Na marginesie dodam, że była to nie lada zagwozdka, bo nasz Kuba praktycznie nie ogląda bajek. Ale, że akurat wtedy na tapecie mieliśmy stare dobre "Porwanie Baltazara Gąbki" (Pamiętacie? To jedna z moich naj-najulubieńszych bajek z dzieciństwa), wybór smoka wawelskiego był oczywisty!

Nie będę się rozwodzić nad moją motywacją do szycia tego stroju, bo zrozumie to tylko ktoś tak samo ześwirowany na punkcie DIY i lekką ręką poświęcający nocne godziny na szycie przebrania dla dziecka. Dużo łatwiej i szybciej byłoby strój po prostu kupić, no ale...wiecie. Nie podam tu dzisiaj swojej instrukcji na uszycie takiego przebrania, ten post ma być raczej ku inspiracji i motywacji. Tutorial, na którym bazowałam i który zainspirował mnie do uszycia przebrania w formie poncho znajduje się TUTAJ i szczerze go polecam. Robiłabym według niego od początku do końca (i zaoszczędziłabym sporo czasu), gdyby nie to, że w trakcie szycia wymyśliłam sobie przerobienie prostego prostokąta na kształt skrzydeł i dodanie podszewki. Dodałam sobie przy tym sporo pracy, poświęciłam stare zielone prześcieradło na podszewkę, straciłam trochę nerwów i zwątpiłam w swoje umiejętności krawieckie, ale mam sporą satysfakcję z tego, co mi w końcu wyszło. Moi drodzy, smok wawelski żyje!




 Szyłam to poncho z takim zamysłem, żeby pasowało i na Kubę i na Franka. Wyszło dokładnie tak jak to sobie wymyśliłam, a nawet lepiej, bo w smoka mogę zmienić się też ja! Na razie musicie wierzyć temu na słowo, poznajcie jednak małego smoka. Słyszycie jak ryczy?

 




Do uszycia przebrania wykorzystałam dzianinę dresową w kolorze butelkowej zieleni, cienkie bawełniane prześcieradło na podszewkę, a kolce na głowie i grzbiecie uszyłam z kawałków swetrów, resztek tkanin i wypchałam wypełnieniem do poduszek (żeby było bardziej "po mojemu").

Mamy przedszkolaków, czujecie się zainspirowane? Zbliżają się Andrzejki, jeden ze stałych punktów w przedszkolnym kalendarzu imprezowym. Może wyślecie do przedszkola takiego smoka? Na zachętę dodam, że przebranie jest u nas cały czas w użyciu, zabawa jest przednia i... szalona.