Ostatnio mam na tym blogu jakąś skłonność do popadania w przesadę - jak zaczynam posty o dekoracjach imprezowych to jadę po całości z tematem od maja do września, a jak piszę pierwszy post w stylu "jak zrobić..." to nagle zamieniam się w Ciocię Dobra Rada i produkuję jeden poradnik za drugim. Strach pomyśleć co będzie jak już zabiorę się za wpisy o urządzaniu domu - teraz może się Wam to wydawać fajne, ale pogadamy po tym jak przedstawię Wam dziesiątą wizję kuchni czy łazienki i będę wiercić dziurę w brzuchu o pomoc w wyborze płytek. Mój blog żyje tym co ja, dlatego dzisiaj piszę o tym, co sprawia mi największą frajdę tej jesieni (poza szperaniem na OLX i urządzaniem - na razie w głowie - naszego nowego domu).

Może Wam się to wydać błahe i trochę śmieszne (pewnie zwłaszcza dla tych, których nie pociąga rękodzieło), ale od co najmniej dziesięciu lat chciałam nauczyć się robić na drutach. Umiałam robić już na szydełku i choć mniej więcej w tym samym czasie Mama uczyła mnie też na drutach (i to kilkakrotnie), ale jakoś nie potrafiłam tego na długo zapamiętać i po przerwach w dzierganiu wracałam do punktu zero. I dopiero długo po tym czasie zaczęłam zauważać i doceniać to jak cenne są takie umiejętności i ile pięknych rzeczy można dzięki nim zrobić - nie tylko proste szaliki, ale ażurowe swetry, miękkie poduszki, dziergane zabawki, grube szale, wzorzyste czapki czy grube koce w warkocze. Te do zrobienia na szydełku były w zasięgu moich możliwości, a dziergane na drutach były jak coś nieosiągalnego i może też przez to wszystkie te rzeczy tak bardzo mi się podobały. To trwało lata i w pewnym momencie aż zaczęłam nabierać przekonania, że to już nierealne, żebym kiedykolwiek zrealizowała to marzenie.

Miałam jeden zryw - dwa lata temu postanowiłam, że zrobię sobie czapkę. Na drutach. Kupiłam druty i dwa motki włóczki pod konkretny gotowy wzór na czapkę, odpaliłam YouTube i w jeden wieczór przysiadłam do nauki - oglądałam filmik po filmiku i powtarzałam wszystko, co w instrukcji. Zaczęłam łapać co i jak, wręcz stwierdziłam chyba nawet, że już umiem i... tyle. Nie miałam chyba samozaparcia albo czasu, żeby zacząć robić coś więcej niż tylko powtarzać pokazywane na filmach ruchy. Druty poszły w kąt, włóczki też i leżały tam bite dwa lata... aż przypomniałam sobie o nich początkiem tej jesieni. Tym razem z mocnym i konkretnym postanowieniem, że zrobię w końcu tę czapkę.


Jeśli zaglądacie na mój Instagram, wiecie już, że ta historia ma happy end - czapka zrobiona (i to nie jedna!), ja mogę otwarcie powiedzieć, że UMIEM ROBIĆ NA DRUTACH. Może jeszcze nie wszystkie sploty (a raczej mniejszość), ale na razie mi to wystarcza, a w razie potrzeby zawsze można się doszkolić. Dlaczego o tym wszystkim piszę? Bo właśnie wtedy na Instagramie zaczęłam od Was dostawać dużo wiadomości, w których widziałam siebie jeszcze sprzed miesiąca czy dwóch: "też bym chciała się nauczyć robić na drutach", "marzę o tym od lat", "mama mnie uczyła, ale nie umiem załapać" i tak dalej i tak dalej. Więc dzisiaj chcę Wam napisać, że każda z Was może nauczyć się robić na drutach. Bez wychodzenia z domu, bez płacenia za kursy, a jeśli macie już gdzieś jakieś druty czy włóczkę to też bez wydawania ani grosza.

Tak jak we wpisie na temat robienia makramy, teraz też piszę z pozycji totalnego początkującego i tylko na podstawie własnych doświadczeń. Nie wiem czy jest to droga dla każdego, ale może akurat Wam przyda się to, co mnie osobiście bardzo pomogło w nauce i ćwiczeniu dziergania.

Wróciłam do tych samych instruktażowych filmików na YouTube, które przerabiałam dwa lata temu czyli kanał PraweLewe. Jeśli nie macie żadnego pojęcia o dzierganiu na drutach - nauczycie się z nich wszystkich podstawowych rzeczy w jeden wieczór (pod warunkiem, że wcześniej kupicie druty i włóczkę). Najważniejsze i najpotrzebniejsze filmiki znajdziecie na playliście "Podstawy dziergania" i już po ich obejrzeniu (i równoczesnym ćwiczeniu) możecie zabrać się za jakąś prostą robótkę (serio serio). Powiedziałabym nawet, że zdecydowanie TRZEBA zabrać się za jakąś robótkę, bo z doświadczenia wiem już, że takie nowe umiejętności bez ćwiczenia bardzo szybko się ulatniają. Co zatem wzięłam na tapetę najpierw?