Kalendarze adwentowe znamy i lubimy od lat, ale świeczniki adwentowe?

To kolejna tradycja, którą zaszczepiłam u nas w domu lata temu. Owszem, stopniowe zapalanie czterech świec znałam z kontekstu kościelnego, ale w “zwykłych” domach nigdy czegoś takiego nie spotkałam, dopóki nie zaczęłam trafiać na skandynawskie blogi wnętrzarskie.

W Skandynawii świecznik adwentowy na cztery świece to niemal obowiązkowy element nie tylko wystroju, ale i rodzinnej tradycji. A jako że mnie jest bardzo blisko sercem do Skandynawii - nie tylko estetycznie - ale też w ich podejściu do natury i celebrowania małych rzeczy - połączyłam obie te tradycje w jedną, naszą.

Co roku przygotowuję świecznik adwentowy na cztery świece - czasem w formie wianka, czasem nie - i w każdą niedzielę Adwentu zapalamy po jednej kolejnej świecy przy niedzielnym śniadaniu, obiedzie i kolacji.

Tym samym mam też “załatwione” cztery karteczki z zadaniami w kalendarzu adwentowym.

Przy świecznikach adwentowych - tak jak i przy kalendarzach - można wyżyć się artystycznie. Pokażę Ci teraz kilka zdjęć z mojego archiwum, a może zainspirujesz się i przeniesiesz coś na swój grunt. 

Zobaczysz zaraz, że nawet w perspektywie pierwszej niedzieli Adwentu za 2 dni - ZDĄŻYSZ! Wcale nie trzeba wiele...

Najprostszy świecznik adwentowy

Pomysł, na który wpadłam lata temu, eksploatowałam co roku na wszelkie sposoby.

Wystarczą tak naprawdę:

• cztery kubeczki/ filiżanki / doniczki

• cztery grube świece

i to by było na tyle

Owszem, można jeszcze się pobawić i dodać jakąś tacę (fun fact: ta “taca” to tak naprawdę półka od mojej drabiny, którą mogłaś zobaczyć ostatnio w roli kalendarza adwentowego)

Do doniczek itp. można włożyć na cienkie świece stołowe

W tym wypadku trzeba tylko jakoś je zamocować. Przez kilka lat stosowałam tą samą wyciętą już gąbkę florystyczną, ale teraz już zdecydowanie zniechęcam do kupowania i stosowania gąbki. (To jeden z największych plastikowych syfów na świecie. Serio, nie przykładajmy ręki do tego.)

Zamiast gąbki można użyć jakiegoś innego wypełniacza - choćby piasku czy ziemi do roślin, a wierzch przykryć szyszkami modrzewia czy mchem.

 

Gotowy świecznik na 4 świece 

Zawsze można też użyć gotowej bazy świecznika (moja oczywiście z OLX), włożyć świecie, ozdobić jakimiś delikatnymi ozdobami. Jeśli chcesz, możesz też poszukać metalowych zawieszek z numerkami w sklepach internetowych ze skandynawskimi markami.

 

Świecznik w formie wianka 

Od dwóch lat robię świeczniki adwentowe w formie wianka, który stoi potem przez cały grudzień na naszym stole. Tym razem też już zakupiłam na giełdzie kwiatowej dwie wiązki drobnego pachnącego eukaliptusa z tą myślą. Jeśli chciałabyś zobaczyć jak robię taki wianek, a może nawet zrobić go ze mną - możesz wrócić do zapisu mojego zeszłorocznego live.

Znajdziesz go tutaj.

 

Szukasz pomysłów na świąteczne dekoracje?

Wiem jak jest :) Choćby się miało ze sto pięćdziesiąt różnych ozdób, to i tak co roku ręce się rwą, żeby sobie coś "twórczo podziabać" przed Świętami. Przynajmniej ja tak mam! I coś czuję, że jeśli Ty tu jesteś, to masz podobnie.

Może pamiętasz moje dziergane mini rękawiczki sprzed 7 lat, z których zrobiłam kalendarz adwentowy dla moich dzieci?

 Jest od tego czasu niezmiennie w użyciu - tylko miejsce zawieszenia się czasem zmienia. Pomimo tego, że dzieci rosną - girlanda rękawiczkowa się z nami nie rozstaje. Ba! Wyszła z pokoju dziecięcego i wkroczyła na salony, gdzie zrobi naszą wspólną przestrzeń. Jest taką najbardziej NASZĄ sentymentalną dekoracją na Adwent i cały okres świąteczny, o którą chłopcy dopytują już od wakacji.

Dla mnie osobiście to też ważny projekt, bo na tych rękawiczkach wyćwiczyłam się w dzierganiu na drutach (po zaledwie miesiącu od nauczenia się pierwszych oczek). Gdyby nie one, nie uwierzyłabym, że umiem i że jestem w stanie zrobić dla całej rodziny kolorowe wzorzyste czapki czy... wymarzony mięciutki sweter dla siebie, jakiego na próżno szukać w sklepach.

Teraz to moja codzienność i do tego też chciałabym Cię zachęcić w moim kursie dziergania tych mini-rękawiczek.

Podaruj sobie chwilę spokoju i wydziergaj wspomnienia w kursie dziergania mini rękawiczek na drutach

A jeśli jeszcze zastanawiasz się co włożyć do kalendarza adwentowego, żeby nie były to same słodycze, mnóstwo prezentów i jak nie zajechać się mnóstwem przedświątecznych aktywności - znajdziesz tam też specjalny bonus, w którym opowiadam o moim podejściu i daję konkretne wskazówki z moich ostatnich 10 lat.

 

To od krzeseł się wszystko zaczęło. Cała moja przygoda z odnawianiem i malowaniem mebli. Ponad 10 (!) lat temu. Pamiętam mgliście zdjęcie, które wpadło mi w oko krótko po tym, kiedy odkryłam Pinterest. Pośród setek zdjęć, które zapisywałam z obłędem w oczach była TA kuchnia. Duży stół, na ścianach biel, na podłodze długie sosnowe deski, a przy stole krzesła z charakterystycznymi oparciami w kształcie szczebelek. Kolorowe! 

To wtedy chyba otworzyły mi się oczy i olśniło mnie, że nie wszystkie meble muszą być w kolorze drewna, białe czy szare. Ba! Nie wszystkie krzesła przy stole muszą być od kompletu! 

Zapamiętałam ten pomysł i jakiś czas później, kiedy już wiedziałam, że takie krzesła są nazywane "patyczakami" a po szwedzku "pinnstol", przemierzałam szerokie wody internetów w poszukiwaniu coraz to nowszych zdjęć inspiracji. Krzeseł o takiej formie widziałam sporo i wtedy wykiełkował mi w głowie pomysł - żeby kiedyś skompletować przy stole same patyczaki - każde w innym kształcie i w innym kolorze.

Nie było łatwo znaleźć w Polsce różne kształty, a szczególnie - różne kolory. Ale dałam sobie czas, bez presji, że muszę je mieć "na już" i powoli zbierałam swoją kolekcję krzeseł, które w większości samodzielnie odnawiałam i malowałam.

Jeśli bywałaś już u mnie na blogu dawniej, może kojarzysz żółtego patyczaka, który wprowadził trochę słońca do mojej malutkiej jadalni w wynajmowanym mieszkaniu? (To rok 2014 - kto by pomyślał?!)

Po 9 latach intensywnego użytkowania wymagał już odświeżenia, dlatego wzięłam go na warsztat podczas pierwszej edycji mojego kursu o malowaniu mebli "Nowe życie starego mebla" - dokładnie rok temu. 

Powiem szczerze - w ogóle nie zamierzałam go wtedy odnawiać, bo wybrałam już inny mebel jako przykład. Ale kiedy zobaczyłam w naszej kursowej grupie ile dziewczyn zamierza odnawiać w kursie właśnie krzesło - często właśnie krzesło-patyczaka, postanowiłam wyjść im naprzeciw i pokazać też ten drugi przykład. 

W kursie znalazły więc się dodatkowe lekcje o samym patyczaku. 

Dlaczego w ogóle zabrałam się za malowanie patyczaka? 

Po drugie - miałam ochotę na zamianę pastelowej żółci na inny odcień i wypróbowanie nowej farby, Dlatego patyczak zyskał nowe (już drugie!) życie w takich ładnych niebieskościach:

 

Jego metamorfozy na przestrzeni lat wyglądały tak:

Moje wnętrza też się zmieniły - przede wszystkim lokalizacja i metraż, ale jest to ten kierunek, który sobie wymarzyłam te ponad 10 lat temu - stół z patyczakami w różnych kolorach i każdy jest inny! (A to jeszcze nie cała kolekcja...)

Metamorfoza mojego patyczaka była inspiracją i zachętą do działania dla moich kursantek. 

Zobacz, jakie krzesła one odnowiły podczas udziału w moich kursach:

 

 

  

 

Gdybym sama byłam tym meblem - już dawno bym zwątpiła... 

No wyobraźmy to sobie. 

Jesteś sosnową witrynką. Wprawdzie już masz swoje lata na karku (ale kto by tam kobietom liczył!), zżółkłaś już mocno, ale nadal czujesz, że druga młodość jeszcze ciągle przed tobą. 

Nie jesteś przecież pierwszym lepszym meblem z płyty wiórowej, jakich wiele w sklepach. 

Nie - ty jesteś z drewna, masz urocze szprosy w szybkach, trzy szufladki i ładne ozdobne listwy na górze i dole. Owszem, ktoś cię trochę zaniedbał, ale przynajmniej postanawia cię wystawić na OLX a nie spalić w piecu czy wyrzucić na śmietnik.

Jest wiosna 2018. Wyruszasz w podróż i trafiasz do Agi. Słychać w jej głosie, że szukała właśnie takiej witrynki do swojego nowego domu. Mówi ci to zresztą wprost, bo tuż po rozpakowaniu paczki postanawia nagrać filmik i cię tam obgadać (ludzie są dziwni, ale to, co czasem robią ma sens). Opowiada, że ta wiosna będzie pod znakiem szlifowania i malowania mebli do nowego domu i obiecuje, że jeszcze będziesz piękna!

Szkoda tylko, że nie powiedziała kiedy... Mijają tygodnie i miesiące, a ty leżysz ciągle w kartonie w garażu i nawet nie wiesz czy ten nowy dom już stoi i kiedy doczekasz się w końcu wyjścia na powietrze. Dołączają do ciebie inne kartony z meblami i z tego co słyszysz - część z nich też czeka na odnowienie. Stare ławki szkolne, półki, regaliki na książki... A plotki głoszą, że co większe gabaryty Aga magazynuje też w piwnicy domu swoich rodziców czy... w blaszaku na budowie. 

Początek 2019. Doczekałaś się przeprowadzki! Ale ale... czemu zamiast do nowych wnętrz pachnących jeszcze świeżą farbą trafiasz do garażu pełnego pudeł?! ZNOWU!

A gdzie ta kuchnia, w której miałaś grać pierwsze skrzypce? (ponoć przegrałaś z białą otwartą półką na naczynia...) Albo kreatywna pracownia? (nie jest na liście priorytetów - ten pokój to póki co jeden wielki składzik, żeby nie mówić "graciarnia"...) Pokój dzieci? COKOLWIEK?!

Mijają lata. Siedzisz w ciemności w tym garażu ciągle w jednym i tym samym pudle. Przywalona stertą kolejnych pudeł, nad których nikt do ciebie nawet nie zagląda. Słyszysz co jakiś czas szlifierkę, ale krzesła podzielające twoją niedolę mówią, że to ławki do ogrodu. Chodzą ploty, że Adze tylko ogród teraz w głowie, wysiewy kwiatów, a wszystko w towarzystwie najnowszego członka rodziny...

Powiedz szczerze: nie zwątpiłabyś we mnie na miejscu tej witrynki?

Ale ta historia ma na szczęście happy end. 

 

Przyszedł rok 2023. 4 lata od przeprowadzki do domu. 5 lat od zakupienia witrynki.

Owszem, było tak, że przez długi czas nie mogłam się zabrać na odnowienie witryny. Co ciekawe - pomysł na nią miałam od samego początku. Wiedziałam, że pomaluję ją na jakiś ładny kolor i wykleję plecki we wzór podobnie jak w przypadku mojego ulubionego kredensu. 

Nie było tylko dobrej motywacji, żeby w końcu to zrobić... Moje wizje umiejscowienia witryny trochę uległy zmianie. Od czasu pandemii pokój, który miał być głównie moją pracownią zmienił się w domowe biuro mojego Męża, a miejsce zaplanowane na witrynkę zajęły dwa duże monitory. 

Dlatego witryna leżała i leżała w kartonie. Do czasu aż nastąpiło kilka szczęśliwych dla niej zbiegów okoliczności. 

Po pierwsze - W końcu najmłodszy synek wyprowadził się z naszej sypialni zwalniając jeden z kątów, w którym od razu wyobraziłam sobie moją zapomnianą witrynkę...

Po drugie - Postanowiłam pomóc innym kobietom, które - tak jak ja kiedyś - chcą zacząć odnawiać meble i urządzać nimi swoje wnętrza. Wymyśliłam, że stworzę kurs online i w grupie będziemy wspólnie działać i odnawiać równocześnie swoje meble. Do tego właśnie potrzebowałam swojego mebla i tu na myśl od razu przyszła mi ta witryna.

 

Tak, był luty, a ja nagrywałam filmiki instruktażowe ze szlifowania mebli w ogrodzie :D

Po trzecie - Czułam potrzebę stworzenia wyłącznie swojego twórczego kąta, w którym mogłabym sama usiąść przy biurku, poprowadzić na spokojnie video konsultacje czy nagrać kurs. Postanowiłam, że takim moim azylem byłby odzyskany kąt w sypialni, a odnowiona własnoręcznie witrynka w moim pierwszym kursie będzie takim symbolicznym zaczątkiem tego miejsca. Symbolicznym nowym początkiem mojej wznowionej po kilku latach działalności...

I tak się stało! 

Świeżo odnowiona witrynka zawisła na wolnej ścianie w sypialni. Tak zaczęłam tworzenie mojego domowego kreatywnego "biura", w którym nagrywam teraz filmy do kursów i spotykam się z moimi kursantkami i klientkami online.

 

Dokładnie rok temu rozpoczęłam mój pierwszy kurs online "Nowe życie starego mebla", w którym w mocnej grupie ponad 250 kobiet wspólnie odnawiałyśmy swoje meble. 

W te cztery wspólne tygodnie ja dałam nowe życie mojej witrynie (i nie tylko!) relacjonując na filmikach instruktażowych wszystkie kroki i kroczki tak, żeby pomóc moim kursantkom działać odważnie małymi krokami przy swoich meblach. Większość z nich nigdy w życiu nie odnawiało żadnego mebla (choć nieraz długo o tym myślały), a po zaledwie czterech tygodniach mogły już patrzeć z dumą na dzieło swoich rąk!

Jeśli chcesz zobaczyć to, co moje kursantki były w stanie zrobić w kursie - znajdziesz ich dzieła na tej stronie.

To, co one zrobiły, jest też w Twoim zasięgu! Jeśli tylko chcesz w końcu zacząć odnawiać meble i urządzać swój dom PO SWOJEMU, jestem tu, żeby Ci pomóc. 

Nie każmy meblom czekać na nowe życie tak długo jak ja mojej witrynce :D

 Kliknij TUTAJ, żeby dołączyć do kursu online Nowe życie starego mebla.

P.S. Wprawne oko zauważy na pewno, że na nowszych zdjęciach witryny zdążyły już zajść pewne zmiany w otoczeniu... To materiał na osobny post - moje twórcze biuro w pełnej krasie!

Gdyby zsumować lata, które poszczególne meble w moim garażu, strychu i kotłowni czekały na odnowienie, mogłoby się okazać, że w sumie tych lat jest więcej niż na moim karku. I nie mówię tu o meblach po przodkach, które czekały zapomniane na zakurzonym strychu u babci, ale o meblach, która sama wyszukałam, kupiłam w celu odnowienia i... za to się nie zabrałam. Wiem, że nie tylko ja tak mam. 

Kiedy ruszałam w zeszłym roku z moim pierwszym kursem online, w którym w grupie ponad 300 kobiet razem brałyśmy się za odnawianie naszych mebli (większość po raz pierwszy w życiu!), słyszałam takich historii na pęczki:

"Ciągle zbieram, a potem zabieram się za odnowę, ale póki co leży wszystko i graci piwniczkę 😜 Boje się zacząć." Agnieszka

"Namówiłam Męża na zakup 6 starych pięknych krzeseł, na które zgodził się po tym, jak obiecałam, że sama je odnowię. Nigdy w życiu jeszcze nie zajmowałam się meblami 🙈 Krzesła czekają cierpliwie w piwnicy."  Dominika

"Brakuje mi motywacji, może kurs mi w tym pomoże. A krzesła czekają 2 lata xD" Marcelina 

"Nakupowałam sobie dużo starych, drewnianych mebli z założeniem ze kiedyś sama je odnowie a uprzednio ze się tego nauczę robić." Magda

"Kredens po babci już za długo czeka na odnowienie,a ja się boje za niego zabrać." Marta

"Nie mogę się zabrać za odnowienie starej szafeczki nocnej, nie mówiąc już o odmalowaniu mini krzesełek, które są już prawie zeszlifowane, ale brakuje im jeszcze dopracowania. Nie wiem jakim wałkiem najlepiej malować, gąbkowym czy nie itd.itd:) Mętlik w głowie, brak organizacji i dopingu:)) " Ania

"Ponieważ.mam trochę mebli, za które za.nic nie wiem,jak się zabrać. Bezradność mnie dobija i zniechęca." Joanna

"Mam nadzieję zmobilizować się do odnowienia starego krzesła, które kiedyś zgarnęłam spod śmietnika." Judyta

"Chcę wreszcie znaleźć energię do odnowienia kilku starych mebli, które niecierpliwie na to czekają." Marta

Ja też to czułam. Wiedziałam, że najtrudniej jest się zabrać, zorganizować się, bo... "zawsze coś!". Wpadłam więc na pomysł, żeby zrobić to razem, w grupie, żeby nie tylko samą siebie zmotywować do działania, ale przede wszystkim pokazać innym JAK to robić. I udowodnić, że DA SIĘ! Nawet jeśli nie ma się pojęcia o odnawianiu mebli. Najważniejsze są chęci!

 

Mogłabym napisać, że "zadziała się magia"! Ale to nie magia - tylko coś, co każda z nas ma w sobie. Tylko czasem potrzebuje... pokierowania. 

Kiedy:

• postanowisz sobie: "tak, CHCĘ teraz odnowić mebel"
• zaplanujesz, że to aktywność, której teraz chcesz poświęcić czas
• wiesz dokładnie jak działać krok po kroku
• "widzisz" już oczami wyobraźni ten odnowiony mebel w swoim domu i czujesz tę dumę z tego, co zrobisz

to nie może się nie udać! 

Śmieję się, że kursy online prowadzę nie tylko dla moich kursantek, ale też sama dla siebie. W zeszłym roku, gdyby nie one - najprawdopodobniej nie zmobilizowałabym się do odnowienia tych pięciu mebli. Co ciekawe - wcale tego nie planowałam na początku roku... W pierwszej edycji mojego 4-tygodniowego kursu "Nowe życie starego mebla" miałam odnowić tylko witrynkę, którą widzisz powyżej. Skończyło się na tym, że "z rozpędu" przemalowałam też krzesło-patyczaka.

W drugiej edycji zabrałam się za drewnianą ławkę ogrodową, którą kupiłam już z myślą o przemalowaniu. Początkowo stała w ogrodzie w oryginalnym (całkiem niezłym stanie), ale po kilku miesiącach okazało się, że wcale nie jest dobrze zabezpieczona na działanie czynników atmosferycznych i będzie jednak wymagała renowacji. 

 

I znowu - z rozpędu, dla towarzystwa odnowiłam również stolik ogrodowy, który pamiętał jeszcze czasy naszego balkonu w wynajmowanych mieszkaniu, a potem służył dzielnie w trakcie budowy domu i na wszystkich około-budowlanych ogniskach. Z dwóch różnych mebli nie-od-kompletu zrobiłam jeden zestaw, dałam mu nowe życie i stworzyłam nowy ulubiony kącik w ogrodzie z dokładnie takimi meblami, o jakich marzyłam.

 

Każdy z tych mebli ma jakiś kawałek historii w sobie, ale najbardziej wyczekanym meblem okazała się nasza wyspa kuchenna... ze starego stołu.

To był brakujący mebel kuchennej układanki, który planowany był tam od samego początku. Latem minęło 4,5 roku od naszej przeprowadzki do domu i wtedy ten jeden kawałek w końcu trafił na swoje miejsce. Renowacja wyspy była największym przedsięwzięciem z tych wszystkich i zabrałam się za nią w ramach prac nad kursem "Wydobądź piękno drewna", w którym pokazywałam już bardziej zaawansowane techniki odnawiania mebli skupiając się nie tylko na malowaniu mebli kryjącą kolorową farbą (jak w kursie "Nowe życie starego mebla" dla początkujących), ale odkrywaniu drewna spod starych powłok i podkreślaniu go innymi produktami niż farba. Bo kocham zarówno kolory, jak i odkryte drewno! 

W kolejnych blogowych odcinkach opowiem więcej na temat tych mebli i wyzwań z nimi związanymi  (i pokażę więcej zdjęć detali, oczywiście). Jeśli jednak już teraz masz ochotę na więcej inspiracji pt. "co by tu można odnowić...", nagrałam film, w którym opowiadam właśnie o pięciu rodzajach mebli, którym warto dać nowe życie w kolorze. 

Dzielę się w nim wyłącznie moimi przykładami własnoręcznie odnowionych mebli do mojego domu, więc jeśli czujesz podobne klimaty wnętrzarskie, albo właśnie szukasz pomysłów - to jest to, co Ci je podsunie!

Kliknij TUTAJ, żeby odebrać bezpłatny dostęp do mojego filmu z pomysłami na meble do odnowienia.